من ِ بیحوصله
چند قرن است که من عاشق ِ چشمان ِ توام؟
به ترانه - به رباعی - که غزلخوان ِ توام
حیف ِ من نیست که بر باد ِ خزانم بدهند؟
من که سرسبزترین برگ ِ درختان ِ توام
شبی از سقف ِ بلندت به زمینم زدهاند
روزها رفته - هنوز عاشق ِ زندان ِ توام
شرط میبندم از احوال ِ دلم بیخبری
داستانیست عزیزم! که پریشان ِ توام
غزلم سود ِ تو - آهم ضررت - خود دانی
اشک میلرزد و من آتش ِ دامان ِ توام
چقدر پـرتو ِ مهر ِ تو تجلی دارد
در همین نکته که گمراه ِ بیابان ِ توام
تو نفهمیدی و من – عاشق ِ دیرینهی ِ تو
بر زمین ِ عدم افتادهی ِ میدان ِ توام
چشم وا کن که منم آمده در خاطر ِ تو
فرض کن من – من ِ بیحوصله – مهمان ِ توام
و یک شعر قدیمی
تا تمام ِ پایانها
در پی ِ چه میگردم - من در این خیابانها ؟
وقتی عشق روحم را - برده در بیابانها
وقتی از گلوی ِ من - آه بر نمیخیزد
مثل ِ رود میگردد - در تمام ِ شریانها
ای ره ِ سفر در پیش ! جاودانه ماندی در
خاطرات ِ موهوم ِ – کوچهها و میدانها
ای نگاه ِ عشقآلود! ای امید ِ مهرآیین
من رسیدهام بی تو- تا تمام ِ پایانها
دست ِ خالیم دارد - چنگ میزند در موج
تختههای ِ کشتی را – بستهام به طوفانها
عشق صبر ِ ایوب و - عمر ِ نوح می خواهد
بی نصیب از این هر دو - دیدهام پریشانها
هالهای است گرد ِ تو - بیریاتر از خورشید
در هوای ِ تاریکِ - ابری زمستانها
این منم که دور از تو - ذره ذره میمیرم
مژدهی ِ بهارت کی – میرسد به بستانها ؟
سلام .
وبلاگ صوفیست آقای فرخانی را بیینید
من، اسمائیل حلاجم . تو ، عیسی : خار آن تاجی
خدنگی ، خنجری ، خاجی ! هلا خون ریز بادا عشق
و وبلاگ پشت دیوارها را
بعد از چند لحظه چشماتو به
آرامی باز می کنی و نفس عمیق می کشی…
چی می بینی؟! انگار وارد یک دنیای مجازی شدی.
«پشت دیوارها» یه دنیا چشم روبروی تو پلک می زنه
اینا دیگه کی هستند؟!چه راحت پشت دیوار نشستن
چه راحت با هم حرف می زنن
چه راحت دارن سیب می خورن
یه نظر حلاله یعنی چی؟
برام بنویسید ... حتما... اگر نه دلخور میشم
یک کپی از وبلاگ من در پرشین بلاگ هم هست
هر وقت بلاگ اسکای قاط میزنه اونو بخونین
چیست ؟ بگو خندهی ِ تو . جوشش ِ دریای ِ کرم
حضرت مولوی
دریای ِ کرم
نپسندیدیم و بندهی ِ خاصم کردی
دو سه دریای ِ کرم غرق ِ سپاسم کردی
من که فرق ِ غزل و عشق نمیدانستم
تو چه باحوصله معشوقهشناسم کردی
لبت از دفتر ِ چشم ِ تو مرا خط زده بود
زدی و با لب ِ پیمانه مماسم کردی
در حیاط ِ تو که صدها گل ِ شببو دارد
به امید ِ تو وزیدم گل ِ یاسم کردی
چه هوایی ؟ چه بهاری ؟ که به جای ِ تن ِ خویش
تو سرانجام همآغوش ِ لباسم کردی
...
در سرازیری ِ این فاجعه حیران بودم
تو هم از بازی ِ تقدیر خلاصم کردی
چقدر ترس َبرَم داشت که یارم نشوی
کُشتیَم – فارغ از این رنج و هراسم کردی
توضیح :خلاص یعنی دنده خلاص
رباعی قدیمی:
آیهی ِ عشق
در غنچـه عبور ِ تو طراوت میریخت
در خنده حضور ِ تو حلاوت می ریخت
پـیغمبر ِ لبهای ِ تو در آیهی ِ عشق
زیبایی ِ لحظهی ِ تلاوت می ریخت
شعر قدیمی:
میروی
میروی و دل نزدت - عاشقانه میماند
در وفای ِ عشق ِ تو - جاودانه میماند
میروی و با آنکه - دل اسیر ِ دام ِ توست
در من اشتیاق ِ این - دام و دانه میماند
میروی ولی حتی - گر نبینمت دیگر
چشم ِ من به راه ِ تو - صادقانه میماند
میروی و میدانم - در خیال ِ تو از من
این کلام ِ عشقآلود - این ترانه میماند
میروی و میگویی : باید عاقبت رفتن
در نهاد ِ من آه از - این بهانه میماند
میروی و میبارد - حسرت از نگاه ِ من
غیر از این چه در یاد ِ - این زمانه میماند؟
میروی و اشک ِ من - روی گونه میلغزد
میدود به سوی ِ تو - تا روانه میماند
میروی و آتشها - میزنی به جان ِ من
تا مرا نفس باقی است - این زبانه میماند
میروی و با گریه - بی تو خانه میسازم
از فغان و فریادم – نقش ِ خانه میماند
میروی و در یادم - آخرین نگاه ِ تو
چون پـرنده در یاد ِ - آشیانه میماند
عشق آسمانی
هم رباعیم خاموش - هم غزل روانی شد
هم ترانه غمناک از – درد ِ بیزبانی شد
واژهای نشاطانگیز - بی تو در بساطم نیست
قالب ِ غزل با من - باقی آنچه دانی شد
عشق ِ من زمینی بود - تا زمان ِ پروازت
مثل ِ آن هواپیما - عشقم آسمانی شد
بعد من ندانستم - در کجا فرود آمد
چشم در مسیر ِ تو - غرق ِ ناتوانی شد
ناگهان نگاه ِ تو - از کرانه پیدا شد
با صدای ِ شیرینت - گریه شادمانی شد
سالها گذشت امروز - این خبر رسید از تو
آن که عاشقش بودی - عاشق ِ فلانی شد
این همان که میگفتی - امتحان ِ عاشق بود؟
ذره ذره مُردم من - این چه امتحانی شد؟
شمشاد ِ تو
هوست مثل ِ نبردی که سپر میشکند
سر ِ من مست ِ خیال ِ تو که سر میشکند
به زمین خوردهی ِ قدقامت ِ شمشاد ِ توام
غم ِ لامذهب ِ عشق ِ تو کمر میشکند
باغبانا ! ندهد میوه درختی که شکست
تو ببین شاخهی ِ سبزی که تبر میشکند
بنشین تا بنوازد دل ِ فرهاد ِ مرا
لب ِ شیرین ِ تو وقتی که شکر میشکند
عاشقم - عیب ِ من این است ولی لطف ِ شما
چقدر آینه در دیدهی ِ تر میشکند
نوشداروی ِ تو دیر آمد و سهراب ... فقط
پدر ِ عشق بسوزد که پسر میشکند
شمس ِ تبریزی ِ من ! رونق ِ بستان ِ کهای؟
که دل ِ مولوی این بار خبر میشکند