کشف ِ بزرگ
ای دوست! دریغ است که حالی ندهد عشق
یا مهلت ِ امید ِ محالی ندهد عشق
سرگرم ِ فروآمدن از قله‏ی ِ فتح ِ
این کشف ِ بزرگم که مجالی ندهد عشق
فردا به زمین می‏خورم ! این آخر کار است
آری ! به زمین . چون پر وبالی ندهد عشق
بی‏رحمی ِ تصمیم ِ تو آغاز ِ غزل نیست
انگار که آبی به غزالی ندهد عشق
آنقدر نگفتیم و شما هم نشنیدید؟
نوبت به نگاه ِ کر و لالی ندهد عشق
هر فصل فرو ریختم از شاخه خودم را
تا تن به چنین میوه‏ی ِ کالی ندهد عشق
حالا تو نوازشگر ِ من شو . برسانم
تا رنگ به این چشمه‏زلالی ندهد عشق
خاموش تر از گریه در آغوش ِ توام من
تا گوش به این تـَنگ‏خیالی ندهد عشق

سالهای ِ قبل از این
ای درد ِ درمان‏سوز ِ من ! یک شب علاجت می‏کنم
یا گیج و منگم می‏کنی . یا هاج و واجت می‏کنم
دیگر نمی‏نوشم تو را . باید که بفروشم تو را
من تاجر ِ بازاریم . در خود حراجت می‏کنم
باز از طبیعت - از خدا - شاهانه می‏خواهم تو را
دریایی از تن‏تشنگی - سهم ِ خراجت می‏کنم
من سقف ِ بی‏دیوارم و - هی خشت بارم می‏کنی؟
دارم تک ِ دل می‏زنم - من هفت‏خاجت می‏کنم
چند آبنوس ِ بوسه‏ بر – آن گوی ِ عاج ... اصلا خودت
گفتی که بر غیر از خودم - بی‏احتیاجت می‏کنم
من بی‏کراوات آمدم ! با قد و بالات آمدم
دارم غزل می‏کارم و - شمشاد ِ کاجت می‏کنم
پیش ِ تو زانو می‏زنم . دستم النگو می‏شود
این اشک ِ بی‏صاحب فقط - الماس ِ تاجت می‏کنم
تصمیم ... می‏گیرم تو را ! - در سالهای ِ قبل از این
ای درد ِ بی‏درمان ِ من ! دیدی؟ علاجت می‏کنم

مجازات
کمی از دست ِ تو دلگیر شدم . می‏دانی؟
تو بگو تشنه‏ی ِ تغییر شدم . می‏دانی؟
نگریز از من و بنشین ... چه خبر؟ حال ِ شما؟
تو جوان ماندی و من پیر شدم . می‏دانی؟
تو چنان مهرگیاهی که به رقص آمده . من...
مثل ِ یک بوته زمینگیر شدم . می‏دانی؟
گفته بودی که نجوشم . نپذیرفت دلم
از تب ِ داغ ِ تو تبخیر شدم . می‏دانی؟
خواب دیدم که به رویای ِ تو دارم سفری
خوب در خواب ِ تو تعبیر شدم . می‏دانی؟
حس نکردم که از آغوش ِ تو دورم شب و روز
بس که در آینه تصویر شدم . می‏دانی؟
عشق ورزیدم و چشمم به مجازات ِ شماست
من پر از میل ِ به تعزیر شدم . می‏دانی؟
سر ِ از عشق ِ تو بازآمدنم نیست هنوز
من خودم حلقه‏ی ِ زنجیر شدم . می‏دانی؟

به شکل ِ ابر
در این سرمای ِ طوفانی – در این شبهای ِ کولاکی
بیابان را چراغان کن ! بسوزان خار و خاشاکی
بسوزان اشک ِ تبدارم _ بسوزان دست و بالم را
اگر این راه ِ آزادی‏ست از زندان ِ شکاکی
من از آبی‏ترین دریا – به شکل ِ ابر می‏آیم
ولی می‏بارم از دستت – در این پیراهن ِ خاکی
فدای ِ چشم ِ شیرینت – که صد بر هیچ برد از من
تو را هرگز نمی‏دیدم – به این تندی و چالاکی
تو ای تقدیر ِ سرگردان ! تو ای تصویر ِ سردرگم!
کشیدم هفت رنگت را – به این خوبی و این پاکی
تو ای منظومه‏ی ِ شمسی ! از این سیاره جذبم کن
نمی‏دانی چه لبریزم – از این احساس ِ افلاکی
حریر ِ بوسه‏هایت را – حرامم کن ! که می‏خواهم
سر از زانوت بردارم – پر از یک جور غمناکی

دولو خوشگله
این شایعه‏ای بود که از من گله دارید؟
نه نیست جواب ِ غزل ِ من . بله دارید؟
...
گفتید چرا شرط نبندیم ؟ قبول است
ماییم و خیالی که در این مرحله دارید
من این طرف ِ میز و شما آن طرف ِ باغ
من مشتریم ! چند قفس چلچله دارید؟
من این طرف ِ باغ و شما آن طرف ِ بام
با هر نفس ِ من دو هوا فاصله دارید
بگذار که نزدیکتر از این بنشینیم
بگذار بگویند شما مسئله دارید
از شوق ِ تو لرزیدم و رو شد ورق ِ من
در خانه‏ی ِ قلبم خبر ِ زلزله دارید؟
هشتم گرو ِ نـُه شد و نـُه روی ِ زمین ماند
سوری نزنید ! آه ! دولو خوشگله دارید؟
...
بردید چرا ؟ شرط ِ چه بستیم ؟ مهم نیست!
این بازی ِ بعدی‏ست اگر حوصله دارید

توضیح : اگر کسی 9 را با 2 آن هم از نوع خوشگلش بردارد و ضمنا سور هم بزند طرف مقابل هشتبلکو میشود