تماشا    
دیگر دم ِ خروس ِ قسمهای ِ تو پیدا نیست !
حالا مرا به خرامیدن ِ جنگلها
و تماشای ِ جست و خیز کردن خرگوشهای ِ جفت‏پیداکرده
مرا به وعده‏ی ِ نوازشگری ِ چشمانت دعوت‏کن
...
اما چگونه بخواهم تنت را
از اندیشه‏ام...
دریغ نکنی
که آفتاب
شایسته‏ی ِ حرارت ِ رگهای ِ تاک نیست !

ناز ِ چشمانت
نگاهم کن که بردارم - نگاه از ناز ِ چشمانت
هزار آیینه می‏ترسم - من از آغاز ِ چشمانت:
شراب‏انگیز و زهرآگین - نگاهم کن که می‏ترسم
نهنگی غوطه‏ور در من - بنوشد راز ِ چشمانت
من از تفصیل بیزارم – من از تفسیر دلگیرم
جهان یک حرف ِ بی‏معنی‏ست در ایجاز ِ چشمانت
کمی دزدیده‏تر باید - سر از کارت درآرم : من...
غزل‏باران ِ تردیدم – رباعی‏باز ِ چشمانت
"کمی با من مدارا کن - که خود را با تو بشناسم"
صدایم کن که بنوازی - مرا با ساز ِ چشمانت
من از ایلات ِ دلتنگی - تو از ییلاق ِ یکرنگی
صدا : اجبار ِ کوچیدن - کجا؟ شیراز ِ چشمانت
غمم زانو نخواهد زد - مگر در زیر ِ ابرویت...
که حیران است وسرگردان- شب ازاعجاز ِ چشمانت...
منم آغوش ِ ناقابل - تو هم مهمان ِ ناغافل
که صاحب‏خانه چیزی نیست جز آواز ِ چشمانت

می‏خواهمت
ای خوب و بد ! می‏خواهمت - جان ِ تو و جان ِ خودم
من تا ابد می‏خواهمت - جان ِ تو و جان ِ خودم
حالا که عاشق مانده‏ام - هی حرف ِ دلتنگی نزن
وقت ِ ملاقاتم کم است - ای بند و زندان ِ خودم!
چرخیدم و چرخیدم و بر جان ِ و دل سوهان زدم
موی ِ سفیدم دیده‏ای؟ من آسیابان ِ خودم
روزی به دردت می‏خورم - از من چرا دل می‏کنی؟
طاووس ِ من ! چتری بزن - در گریه‏باران ِ خودم
با خنده خامم می‏کنی - با طعنه داغم می‏کنی
وقتی که داری می‏زنی - لیوان به لیوان ِ خودم