سلام .

وبلاگ صوفیست آقای فرخانی را بیینید
من، اسمائیل حلاجم . تو ، عیسی : خار آن تاجی
خدنگی ، خنجری ، خاجی ! هلا  خون ریز بادا عشق

 و وبلاگ پشت دیوارها را 
بعد از چند لحظه چشماتو به
 آرامی باز می کنی و نفس عمیق می کشی…
چی می بینی؟! انگار وارد یک  دنیای مجازی شدی.
«پشت دیوارها» یه دنیا چشم روبروی تو پلک می زنه
اینا دیگه کی هستند؟!چه راحت پشت دیوار نشستن
چه راحت با هم حرف می زنن
چه راحت دارن سیب می خورن

 
یه نظر حلاله یعنی چی؟
برام بنویسید ... حتما... اگر نه دلخور میشم

یک کپی از وبلاگ من در پرشین بلاگ  هم هست
هر وقت بلاگ اسکای قاط میزنه اونو بخونین

چیست ؟ بگو خنده‏ی ِ تو . جوشش ِ دریای ِ کرم
حضرت مولوی

دریای ِ کرم
نپسندیدیم و بنده‏ی ِ خاصم کردی
دو سه دریای ِ کرم  غرق ِ سپاسم کردی
من که فرق ِ غزل و عشق نمی‏دانستم
تو چه با‏حوصله معشوقه‏شناسم کردی
لبت از دفتر ِ چشم ِ تو مرا خط زده بود
زدی و با لب ِ پیمانه مماسم کردی
در حیاط ِ تو که صدها گل ِ شب‏بو دارد
به امید ِ تو وزیدم گل ِ یاسم کردی
چه هوایی ؟ چه بهاری ؟ که به جای ِ تن ِ خویش
تو سرانجام هم‏آغوش ِ لباسم کردی
...
در سرازیری ِ این فاجعه حیران بودم
تو هم از بازی ِ تقدیر خلاصم کردی
چقدر ترس َبرَم داشت که یارم نشوی
کُشتیَم – فارغ از این رنج و هراسم کردی

توضیح :خلاص یعنی دنده خلاص

رباعی قدیمی:
آیه‏ی ِ عشق
در غنچـه عبور ِ تو طراوت می‏ریخت
در خنده حضور ِ تو حلاوت می ریخت
پـیغمبر ِ لبهای ِ تو در آیه‏ی ِ عشق
زیبایی ِ لحظه‏ی ِ تلاوت می ریخت

شعر قدیمی:
می‏روی
می‏روی و دل نزدت - عاشقانه می‏ماند
در وفای ِ عشق ِ تو - جاودانه می‏ماند
می‏روی  و با آنکه - دل اسیر ِ دام ِ توست
در من اشتیاق ِ این - دام و دانه می‏ماند
می‏روی ولی حتی - گر نبینمت دیگر
چشم ِ من به راه ِ تو -  صادقانه می‏ماند
می‏روی  و  می‏دانم -  در خیال ِ تو از من
این کلام ِ عشق‏آلود - این ترانه می‏ماند
می‏روی و می‏گویی : باید عاقبت رفتن
در نهاد ِ من آه از -  این بهانه می‏ماند
می‏روی و می‏بارد -  حسرت از نگاه ِ من
غیر از این چه در یاد ِ -  این زمانه می‏ماند؟
می‏روی و اشک ِ من - روی گونه می‏لغزد
می‏دود به سوی ِ تو - تا روانه می‏ماند
می‏روی  و  آتشها - می‏زنی به جان ِ من
تا مرا نفس باقی است - این زبانه می‏ماند
می‏روی  و  با گریه  - بی تو خانه می‏سازم
از فغان و فریادم – نقش ِ خانه می‏ماند
می‏روی  و در یادم -  آخرین نگاه ِ تو
چون پـرنده در یاد ِ -  آشیانه می‏ماند