سالهای ِ قبل از این
ای درد ِ درمان‏سوز ِ من ! یک شب علاجت می‏کنم
یا گیج و منگم می‏کنی . یا هاج و واجت می‏کنم
دیگر نمی‏نوشم تو را . باید که بفروشم تو را
من تاجر ِ بازاریم . در خود حراجت می‏کنم
باز از طبیعت - از خدا - شاهانه می‏خواهم تو را
دریایی از تن‏تشنگی - سهم ِ خراجت می‏کنم
من سقف ِ بی‏دیوارم و - هی خشت بارم می‏کنی؟
دارم تک ِ دل می‏زنم - من هفت‏خاجت می‏کنم
چند آبنوس ِ بوسه‏ بر – آن گوی ِ عاج ... اصلا خودت
گفتی که بر غیر از خودم - بی‏احتیاجت می‏کنم
من بی‏کراوات آمدم ! با قد و بالات آمدم
دارم غزل می‏کارم و - شمشاد ِ کاجت می‏کنم
پیش ِ تو زانو می‏زنم . دستم النگو می‏شود
این اشک ِ بی‏صاحب فقط - الماس ِ تاجت می‏کنم
تصمیم ... می‏گیرم تو را ! - در سالهای ِ قبل از این
ای درد ِ بی‏درمان ِ من ! دیدی؟ علاجت می‏کنم

مجازات
کمی از دست ِ تو دلگیر شدم . می‏دانی؟
تو بگو تشنه‏ی ِ تغییر شدم . می‏دانی؟
نگریز از من و بنشین ... چه خبر؟ حال ِ شما؟
تو جوان ماندی و من پیر شدم . می‏دانی؟
تو چنان مهرگیاهی که به رقص آمده . من...
مثل ِ یک بوته زمینگیر شدم . می‏دانی؟
گفته بودی که نجوشم . نپذیرفت دلم
از تب ِ داغ ِ تو تبخیر شدم . می‏دانی؟
خواب دیدم که به رویای ِ تو دارم سفری
خوب در خواب ِ تو تعبیر شدم . می‏دانی؟
حس نکردم که از آغوش ِ تو دورم شب و روز
بس که در آینه تصویر شدم . می‏دانی؟
عشق ورزیدم و چشمم به مجازات ِ شماست
من پر از میل ِ به تعزیر شدم . می‏دانی؟
سر ِ از عشق ِ تو بازآمدنم نیست هنوز
من خودم حلقه‏ی ِ زنجیر شدم . می‏دانی؟

به شکل ِ ابر
در این سرمای ِ طوفانی – در این شبهای ِ کولاکی
بیابان را چراغان کن ! بسوزان خار و خاشاکی
بسوزان اشک ِ تبدارم _ بسوزان دست و بالم را
اگر این راه ِ آزادی‏ست از زندان ِ شکاکی
من از آبی‏ترین دریا – به شکل ِ ابر می‏آیم
ولی می‏بارم از دستت – در این پیراهن ِ خاکی
فدای ِ چشم ِ شیرینت – که صد بر هیچ برد از من
تو را هرگز نمی‏دیدم – به این تندی و چالاکی
تو ای تقدیر ِ سرگردان ! تو ای تصویر ِ سردرگم!
کشیدم هفت رنگت را – به این خوبی و این پاکی
تو ای منظومه‏ی ِ شمسی ! از این سیاره جذبم کن
نمی‏دانی چه لبریزم – از این احساس ِ افلاکی
حریر ِ بوسه‏هایت را – حرامم کن ! که می‏خواهم
سر از زانوت بردارم – پر از یک جور غمناکی

دولو خوشگله
این شایعه‏ای بود که از من گله دارید؟
نه نیست جواب ِ غزل ِ من . بله دارید؟
...
گفتید چرا شرط نبندیم ؟ قبول است
ماییم و خیالی که در این مرحله دارید
من این طرف ِ میز و شما آن طرف ِ باغ
من مشتریم ! چند قفس چلچله دارید؟
من این طرف ِ باغ و شما آن طرف ِ بام
با هر نفس ِ من دو هوا فاصله دارید
بگذار که نزدیکتر از این بنشینیم
بگذار بگویند شما مسئله دارید
از شوق ِ تو لرزیدم و رو شد ورق ِ من
در خانه‏ی ِ قلبم خبر ِ زلزله دارید؟
هشتم گرو ِ نـُه شد و نـُه روی ِ زمین ماند
سوری نزنید ! آه ! دولو خوشگله دارید؟
...
بردید چرا ؟ شرط ِ چه بستیم ؟ مهم نیست!
این بازی ِ بعدی‏ست اگر حوصله دارید

توضیح : اگر کسی 9 را با 2 آن هم از نوع خوشگلش بردارد و ضمنا سور هم بزند طرف مقابل هشتبلکو میشود

1 - سلام
2 - در بیت ِ آخر از اختیار ِ شاعری ِ تبدیل ِ مفتعلن به  مفاعلن استفاده کرده‏ام
3 - در همان بیت دو اصطلاح ِ عارفانه آمده است
به شب نشستن یعنی نماز ِ شب خواندن
نفسی حق کردن یعنی با خدا هم‏صحبت شدن
4 - می‏گویند پاکت ِ بعضی از سیگارها جایزه دارد
5 - حالم خوش و وزن ِ شعرم باوفا بود . پس به قول ِ احمد ِ شاملو آبی به ماست ِ قافیه بسته‏ام که نگو

یک خواهش ِ کوچک
یک خواهش ِ کوچک : تو فقط یار ِ خودم باش
در خواب ِ همین امشب و دلدار ِ خودم باش
آغوش گشودم که تو تشریف بیاری
حالا تو در این وسعت ِ دیدار ِ خودم باش
در حلقه‏ی ِ دودم که نیفتاد گذارت
پس جایزه‏ی ِ پاکت ِ سیگار ِ خودم باش
فرضا که هزار عاشق ِ دیگر سر ِ کارند
با یک میلیون عشق گرفتار ِ خودم باش
پس کیست گل ِ سرسبد ِ عاشقکانت؟
در این همه‏پرسی تو طرفدار ِ خودم باش
تو کاشف ِ تبدارترین مرد ِ زمینی
این قافیه هم سوخت ! پرستار ِ خودم باش
شاید من ِ لیلازده مجنون ِ تو باشم
پس خوب تمارض کن و بیمار ِ خودم باش
من گیجم و یک متر از این فاصله باقی‏ست
تو زلزله در این همه دیوار ِ خودم باش
ای شان ِ نزول ِ غزلم قد ِ زلالت
یک جرعه در این مستی ِ بسیار ِ خودم باش
من شاعر ِ چشم ِ تو و گیلاس ِ شرابم
لطفا تو در اندیشه‏ی ِ خمار ِ خودم باش
بنشین که بنوشم که بنوشم که بنوشم
آغازگر ِ این همه تکرار ِ خودم باش
قد می‏کشم از خاک ِ عطش‏خورده‏ی ِ این باغ
من پیچکم ای دوست! سپیدار ِ خودم باش
باید که به دور ِ تو بگردم . نظرت چیست؟
رقصی کن و در مرکز ِ پرگار ِ خودم باش
لبخند ِ تو بوسیده‏ام ای عکس ِ قدیمی
پیغمبر ِ لبهای ِ گنهکار ِ خودم باش
هر آینه بوسیدن ِ تو دسته‏گلی شد
ای دشت ِ به‏حرف‏آمده ! گلزار ِ خودم باش
ابریشم ِ بارانی ِ موی ِ تو فرو ریخت
بر صورت ِ من . باز طلبکار ِ خودم باش
من هیچم و در هیچ خریدن که ضرر نیست
پس تاجر ِ بی‏حجره و بازار ِ خودم باش
از دست ِ تو رنجیدم و این حس ِ عزیزی‏ست
اصلا تو خودت در پی ِ آزار ِ خودم باش
ای حضرت ِ معشوقه ! خدا حافظ ِ من نیست
با هر چه سلام است نگهدار ِ خودم باش
...
یک عمر در آغوش ِ غمت به شب نشستم
امشب نفسی حق کن و عطار ِ خودم باش