سلام و عذرخواهی از بابت تاخیر    
سعی میکنم بعد از این پنجشنبه ها آپدیت کنم 

۱ - بعد از این
من عاشق ِ قدیمیم - غزلسرای ِ بعد از این
چقَـدر جای ِ خالی ِ تو در هجای ِ بعد از این؟
به درد ِ من نمی‏خورد - تمام ِ استعاره‏ها
تو با صراحت ِ خودت - بمان برای ِ بعد از این
مرا که غوطه‏ور شدم - در آسمان ِ ابریت
به رودخانه‏ای بزن - از ابتدای ِ بعد از این
دو بار نصف ِ عمر ِ من - فنا شد و نیامدی
گرفته‏ام ... گرفته از - دوباره‏های ِ بعد از این
چرا خودت نمی‏شوی ؟ مرا صدا نمی‏زنی؟
چرا نمی‏رهانیم ؟ از این چرای ِ بعد از این
"از این که گم نمی‏شوم در این غبار خسته‏ام"
از آن زمان که پر زدی - به ماجرای ِ بعد از این
مرا به شهرتان ببر - از این دهات ِ لعنتی
که گرگ حمله‏ می‏کند - به کدخدای ِ بعد از این
مرا به هر کجا ببر - غریب‏تر نمی‏شوم
کسی که سر نمی‏زند - به ما دوتای ِ بعد از این

۲ - با این همه تو
این فاصله ... بردار... همین چند قدم را
تا سر ببُرم در قدمت این همه غم را
در غربت ِ یک ابر ِ بیابان‏زده مُردم
طوفان ِ تو کو تا ببرد موج و بلم را ؟
یعنی چه که ما بنده‏ی ِ تقدیر و قضاییم ؟
بیهوده ببینیم چرا گریه‏ی ِ هم را ؟
کاری مگر از قد ِ زلال ِ تو برآید
وقتی که به سر می‏بَرد آغاز ِ کرم را
ای من به تماشای ِ تو برخاسته از خویش !
ای من به تمنای ِ تو گم کرده خودم را !
ای سردترین خاطره‏ات گرمتر از من !
ای سجده به تصویر ِ تو لرزانده قلم را !
ای معبد ِ من یاد ِ تو ! سهم ِ دل ِ من کن
چسباندن ِ آیینه به دیوار ِ حرم را
با این همه تو از من اگر هست نشانی
بشکن کمر ِ این من و بازار ِ عدم را

۳ - دروغ مصلحت‏آمیز
چقـَدر جای ِ تو در خواب ِ امشبم خالی‏ست
وَ  این که باز بپرسی که این چه احوالی‏ست؟
تو می‏گریزی و من در خیال ِ آغوشم
وَ  شانه‏های حقیقت همیشه پوشالی‏ست
ببین که هم‏قفسم عاشقانه‏های ِ تواَند
وَ  در تمام ِ غزلهای ِ من سبک‏بالی‏ست
شراره‏ای که زدی ذره ذره آبم کرد
وَ  این تباهی ِ شیرین  تمام ِ خوشحالی‏ست
دروغ مصلحت‏آمیز دوست می‏داری؟
بدون یاد ِ تو هم روزگار ِ من عالی‏ست

۴ - هزار پنجره چشم
من از مسیر ِ تو باید سراب بردارم
مگر که جرعه‏ای از آفتاب بردارم
سراب ِ جاده همین آخرین نگاه ِ من است
که باید از تو هم این اضطراب بردارم
بدون ِ هیچ دلیلی مرا نمی‏خواهی
هزار پنجره چشم از جواب بردارم؟
تنم که تشنه‏ی ِ عشق است اگر چه می‏خشکد
هنوز می‏شود از چشمه آب بردارم
هنوز می‏شود از خاطرات ِ کمرنگت
همین که شعله گرفت التهاب بردارم
نفس نفس بزنم در هوای ِ آمدنت
کمی ستاره ببارم ... شراب بردارم ...
بنوشم و بسپارم تو را به دست ِ خدا
وَ  رو  به سوی ِ شکستن شتاب بردارم

عاشق ِ تو خواهم شد   
قسم به خواب ِ خدا عاشق ِ تو خواهم شد
به جان ِ چشم ِ شما عاشق ِ تو خواهم شد
قسم به بال ِ کبوتر - به هر چه معجزه هست
که پشت ِ آینه‏ها عاشق ِ تو خواهم شد
قسم به منزلت ِ این زمین ِ بارانی
پرنده‏ای دو هوا عاشق ِ تو خواهم شد
قسم به هر چه قسم خورده‏ای و یادت نیست
قسم به آن که مرا ... عاشق ِ تو خواهم شد
دوباره آمده‏ام تا بگویمت که نرو
تو هم نگو که چرا عاشق ِ تو خواهم شد
من این چنین که شکستم ... گلایه‏ها کافی‏ست
ببین ! شکسته‏صدا عاشق ِ تو خواهم شد
شبی شبیه ِ شراب از حریر ِ زلف ِ تو کو؟
که گرم و مست و رها عاشق ِ تو خواهم شد
برای بادگیم رودخانه کم دارم
و من به لطف ِ خدا عاشق ِ تو خواهم شد
برای ِ بندگیم یک بهانه هم کافی‏ست
پس از نماز و دعا عاشق ِ تو خواهم شد
...
-ولی به جان ِ عزیزت کسی نمی‏داند
چگونه ... کی ... و کجا عاشق ِ تو خواهم شد

من هم بلدم
در طالع ِ من هست ثوابی و گناهی
یک پنجره دیدار ِ تو – یک حنجره آهی
دارم هوس ِ خیره شدن در تو به تکرار
دریای ِ تنم طعمه‏ی ِ موج است و تو ماهی
من هم بلدم باده بنوشم بدنم را
من هم بلدم عشق بورزم به نگاهی
تو مال ِ منی . من که خداوند ِ خیالم
لبریز ِ توام من چه بخواهی چه نخواهی
از رهگذر باغ ِ تو یک بوسه نچیدم
یعنی به سرم عشق ِ تو نگذاشت کلاهی

تماشا    
دیگر دم ِ خروس ِ قسمهای ِ تو پیدا نیست !
حالا مرا به خرامیدن ِ جنگلها
و تماشای ِ جست و خیز کردن خرگوشهای ِ جفت‏پیداکرده
مرا به وعده‏ی ِ نوازشگری ِ چشمانت دعوت‏کن
...
اما چگونه بخواهم تنت را
از اندیشه‏ام...
دریغ نکنی
که آفتاب
شایسته‏ی ِ حرارت ِ رگهای ِ تاک نیست !

ناز ِ چشمانت
نگاهم کن که بردارم - نگاه از ناز ِ چشمانت
هزار آیینه می‏ترسم - من از آغاز ِ چشمانت:
شراب‏انگیز و زهرآگین - نگاهم کن که می‏ترسم
نهنگی غوطه‏ور در من - بنوشد راز ِ چشمانت
من از تفصیل بیزارم – من از تفسیر دلگیرم
جهان یک حرف ِ بی‏معنی‏ست در ایجاز ِ چشمانت
کمی دزدیده‏تر باید - سر از کارت درآرم : من...
غزل‏باران ِ تردیدم – رباعی‏باز ِ چشمانت
"کمی با من مدارا کن - که خود را با تو بشناسم"
صدایم کن که بنوازی - مرا با ساز ِ چشمانت
من از ایلات ِ دلتنگی - تو از ییلاق ِ یکرنگی
صدا : اجبار ِ کوچیدن - کجا؟ شیراز ِ چشمانت
غمم زانو نخواهد زد - مگر در زیر ِ ابرویت...
که حیران است وسرگردان- شب ازاعجاز ِ چشمانت...
منم آغوش ِ ناقابل - تو هم مهمان ِ ناغافل
که صاحب‏خانه چیزی نیست جز آواز ِ چشمانت

می‏خواهمت
ای خوب و بد ! می‏خواهمت - جان ِ تو و جان ِ خودم
من تا ابد می‏خواهمت - جان ِ تو و جان ِ خودم
حالا که عاشق مانده‏ام - هی حرف ِ دلتنگی نزن
وقت ِ ملاقاتم کم است - ای بند و زندان ِ خودم!
چرخیدم و چرخیدم و بر جان ِ و دل سوهان زدم
موی ِ سفیدم دیده‏ای؟ من آسیابان ِ خودم
روزی به دردت می‏خورم - از من چرا دل می‏کنی؟
طاووس ِ من ! چتری بزن - در گریه‏باران ِ خودم
با خنده خامم می‏کنی - با طعنه داغم می‏کنی
وقتی که داری می‏زنی - لیوان به لیوان ِ خودم