جواب ِ مسئله   
سلام . حال ِ شما ؟ کار و بارتان خوب است؟
حساب ِ بانکیتان ... اعتبارتان خوب است؟
وَ آن پرنده‏ی ِ کوچک ... همان دروغ ِ بزرگ
عروس ِ قصه ... دل ِ بی‏قرارتان ...  خوب است؟
تو ای رفیق ِ قدیمی ! مرا که یادت هست؟
وَ  حال ِ تازه‏ترین دوستدارتان خوب است؟
منم که عشق به چشم ِ تو یاد می‏دادم...
جواب ِ مسئله : آموزگارتان . خوب است؟
دلم که رنگ به رنگ است و نقش در نقش است
برای قالی ِ بالای ِ دارتان خوب است؟
به احترام ِ شما شاخه شاخه خشکیدم
برای ِ آن که بگویم بهارتان خوب است...
هنوز پرسه زدن در هوای ِ روشنتان
هنوز بودن ِ در انتظارتان خوب است
خلاصه ... سرت را به درد آوردم
ولی تو را به خدا روزگارتان خوب است؟

با من
با من به پدیداری ِ یک‏رنگ ِ خدا باش
با من به شنیداری ِ آهنگ ِ خدا باش
با من ...من ِ رنجیده ... من ِ خسته ... من ِ تو
از هر چه بدی هست و دورنگی‏ست جدا باش
با من که به فرسودگی ِ مهر ِ نمازم
تصویر ِ اجابت شدن ِ چند دعا باش
با من که نصیحت نشود چاره‏ی ِ کارم
هم‏خانه و هم‏صحبت ِ بی‏چون و چرا باش
شیدایی ِ معشوقه‏ترین خاطره‏هاتم
دلگرمی ِ خوبی‏ست ! تو هم باد ِ صبا باش!
من سایه‏ام آغاز ِ خرامان شدنم تو
شوقی بوزان . سرو ِ همین بی‏سر و پا باش
تا مرگ ِ هوا فرصت ِ یک پلک زدن نیست
تو دست ِکم عیسای ِ همین پنجره‏ها باش:
بگذار غزل محو ِ تماشای ِ تو باشد
یا گوش به زنگ ِ غم ِ یکریز ِ صدا باش

سیل ِ تماشا
پس فرصت ِ کامل شدن ِ سوختنم کو؟
آن شعله که باید بشود جفت ِ تنم کو؟
گفتی که عجب بی‏سر و پایی ! بروم من؟
پروانگیم ... پیله‏ی ِ دور ِ بدنم کو؟
باید که بپوشم تن ِ تنهایی ِ خود را
ای دزد ِ غزل ! دکمه‏ی ِ بی‏پیرهنم کو؟
تو نی‏لبک ِ یک گـَله آواز ِ دروغی
با گفتن ِ این : وقت ِ به تو سر زدنم کو؟
من ماهی ِ دریاچه‏ی ِ دلگیر ِ غروبم
در سیل ِ تماشای ِ تو جاری شدنم کو؟

دعای الکی
بلندبالا ! منو پایین نبینی
تو خوشحالی منو غمگین نبینی
همه میگن که شر میباره از عشق
الهی خیری از رامین نبینی