حادثه‏‏ی ِ  نــَه
تو نمی‏دانی و شاید - دل ِ من یکدله باشد
مثلا عاشق ِ چشمت - مثلا مسئله باشد
چه معمای ِ غریبی! چه سوالات ِ عجیبی
سحر ِ چشم ِ تو شاید - شب ِ یک زلزله باشد
تو اگر باز تو باشی - من و آغاز ِ بنایِ
غزل‏آباد ِ قشنگی - که پر از هلهله باشد
تو اگر ... شاید... و اما - چه اگرهای ِ بعیدی
چقدر زنده بمانم؟ چقدر حوصله باشد؟
لب ِ تو حادثه‏‏ی ِ  نــَه - چه غریبانه شکستم
سر ِ یک بوسه ندارم - که پر از فاصله باشد

و یک شعر قدیمی

صداقت ِ  سحر
ای لطافت ِ  نگاه !  ای صداقت ِ  سحر
ای همیشه پـیش ِ  رو! ای همیشه در نظر
ای فراتر از امید!  آرزوی ِ من تویی
هر چه غیر ِ یادت از -  خاطرات ِ من ببر
سوختم به سادگی -  با تمام ِ آرزو
یا نداری اعتنا - یا نباشدت خبر
من چگونه گوشه‏ای - منتظر بمانمت ؟
با دلی که می‏رود - بی‏قرار و دربه‏در
من چگونه لحظه‏ای - بی تو زندگی کنم؟
اینچنین که می‏چکد - خون ز دیدگان ِ تر
آن زمان که در نهان - عاشق ِ تو می‏شدم
کاش گفته بودمت : عاشق ِ توام دگر
آن زمان که می‏زدم - دل به بحر ِ بی‏کران
کاش گفته بودیــَم : بایدت کمی حذر
رفته‏ام دگر ز دست - آفرین!  دلم شکست
واژه‏های ِ  بی‏خبر - گریه‏های ِ بی‏اثر

من و تو
یک شب سر ِ عشق شرط بستی - سهم ِ "تو" در این میانه "من" شد
"من" در خور ِ "تو" نبود اما - فریاد ِ قمارخانه "من" شد
از "من" خبری نبود و حتی - امروز "تو" هم نمی‏شناسیش
در خاطره‏ی ِ "تو" اسم ِ "من" کو؟ - آن کیست که عاشقانه "من" شد؟
"من" کوه ِ بلند و کهکشان نیست - دریای ِ عمیق و بی‏کران نیست
"من" اول ِ رودخانه گم شد - شب‏گریه‏ی ِ یک ‏بهانه "من" شد
ای سوره‏ی ِ نور ِ "من" نگاهت - "من" نان و تنور ِ "من" نگاهت
پاک از گنهم چنانچه فریاد - با ضربه‏ی ِ تازیانه "من" شد
درباره‏ی ِ "تو" غزل: فراموش - "من" : مبهم و استعاره : خاموش
انگار نتیجه‏ی ِ تمام  - تقسیم ِ "تو" بر ترانه "من" شد

تمام فاصله‏ها
امشب صدا به یاد ِ تو می‏لرزد - یعنی تن ِ نجیب ِ تو نزدیک است؟
آدم شدم در آینه خندیدم - آیا درخت ِ سیب ِ تو نزدیک است؟
در من هزار بوسه شناور کن - تا عصمت ِ گناه ِ تو من باشم
در این که بی‏کرانه شدم شک نیست - آن ساحل ِ عجیب ِ تو نزدیک است؟
ای هر چه عاشقانه ندارم تو - ای هر که شاعرانه شکستی من
در حسرت ِ دروغ ِ تو هم مُردم - آن لحظه‏ی ِ فریب ِ تو نزدیک است؟
لعنت به هر که جز تو بخواهم من  -  لعنت به هر چه دوری و تنهایی‏ست
از من دریغ می‏کنی آغوشت - یا آتش و لهیب ِ تو نزدیک است؟
من سیم ِ آخرم که زدن دارد - اما سر ِ ترانه شدن دارد
امشب تمام ِ  فاصله‏ها از تو - تا عاشق ِ غریب ِ تو نزدیک است