نزدیکترین من
نزدیکترین من به تو : این شاعر ِ تنها
آن عاشق ِ غمدیده : غریبانهتر از ما
معشوقهی ِ این رابطه کو ؟ آن که تو بودی
با روسری ِ نازک ِ آغاز ِ تماشا
...
نفرین به غزلهای ِ پریشان ِ خودم باد
من عاشق و معشوقه تویی - هر دو همینجا
من هیمهی ِ بزم ِ توام ای آتش ِ آرام!
پس چیست نگاه ِ تو ؟ جواب ِ سر ِ بالا؟
...
بگذار در این خاطرهی ِ گرم بمیرم
با بغض ِ گره خوردهی ِ این چشم ِ تراوا
من بین ِ تو و فاصله دیوار ِ بلندم
دیوار ِ فرو ریخته با شاید و اما
یگانه دوست فرزانه ام رامین جان وبلاگت را دیدم به خصوص آخرین شعرت خیلی قشنگه درست مثل تنهایی من . ¤ من در آسمان ذوق طیران یافته تو پرواز کردم از سکوت و خلاء گذشتم و تا انتهای ابدیت و تا مرز بی نهایت پیش رفتم و در ذوق منجمد تو آب گشتم و تو را سلامی دوباره گفتم چون که نمی توان تنها پرواز کرد با بال کوتاه من با بال تو پرواز نمودم و دوباره به خاک باز گشتم و دوباره خاکستر نشین شدم:)